Bij HEERLIJK.NL zijn we voortdurend op zoek naar nieuwe parels, naar nieuw talent, naar plekken die onze verwende smaakpapillen nog weten te betoveren. Elke week zoomen we in op een heerlijke nieuwkomer; een restaurant dat korter dan een jaar is gestart of herstart en een plek in de spotlights verdient. Dit keer zijn we te gast bij Roemer Wine & Food in de Utrechtse nieuwbouwwijk Leidsche Rijn, waar we niet als pechvogel de culinaire volière verlaten.
De introductie van de euro is dermate lang geleden dat wij ‘m al niet meer gelijk herkennen van het briefje van honderd gulden: de snip met die lange, dunne snavel. Deze loopvogel is tot stilstand gebracht in een megakunstwerk op het dak van de parkeergarage waaraan Roemer Wine & Food grenst. Aan parkeerplekken is in dit deel van Utrecht, Leidsche Rijn, sowieso geen gebrek. We spotten aan de overkant nog een parkeergarage en een paar meter verderop, bij Pathé, kun je je bolide zonder zoeken buiten stallen. Roemer ligt op de A2 en op steenworpafstand van het trein- en busstation. In de top 10 van best bereikbare restaurants in Nederland staat Roemer ver bovenaan.
Dezelfde snip zit uitvergroot gevangen in het interieur van Roemer. Met een beetje verbeeldingskracht zou je het kunnen vergelijken met een volière, een hippe kooi zonder tralies, veel lichtinval en een hoog plafond. De Japanse mistletoe brengt ons in verwarring. Geldt voor deze boom hetzelfde als voor de ‘gewone’ maretak? In een romantische bui zijn we niet vanavond: we zijn zonder partners op stap. De schors is echt, de bladeren blijken nep, bekent de gastheer. Het klinkt als een vrijbrief om die openbare zoen te laten schieten. Het is niet het enige misverstand dat deze boom oproept. ,,Sommige gasten associëren de bladeren met wiet.”
We stoppen met vergelijken. Als we onze fantasie volledig de vrije loop laten, doen we dit moderne restaurant annex wijnbar tekort. Alhoewel, de eigenaren Wim Dankers en Glenn van Limbeek lijken er een soort genoegen in te scheppen je op het verkeerde been te zetten. Een roemer, bekend als statussymbool op stillevens uit de Gouden Eeuw, is met zijn bolle kelk en dikke stam nou niet het elegantste wijnglas. Zo’n kringloopglas strookt niet met het trendy bestek van Broggi, het fraaie serviesgoed van Steelite en de designstoelen in verschillende groentinten in een nieuwbouwwijk als Leidsche Rijn. Die onvoorspelbaarheid maakt Roemer in elk geval niet saai.
Vanaf de chef’s table horen we een Brabantse tongval in de bediening, en dat blijkt te kloppen. Beide heren zijn afkomstig uit Den Bosch. Met Roemer hebben ze het bourgondische zuiden naar Utrecht willen tillen. Op het ‘champagnekarretje’ pronken drie ‘keilekkere’ bubbels, in drie verschillende stijlen: Wiscoutre blanc de blancs (blend van chardonnay, kerner en auxerrois) van het Vlaamse wijndomein Entre-Deux-Monts, een zuivere crémant uit de Jura (100 procent chardonnay) van domaine Michel Thibaut en een eigenzinnige brut nature van Garcia de Verdevique (100 procent vigiriega) ten oosten van Málaga.
Met zijn gedurfde wijnen -zo’n 350 etiketten- weet sommelier Wim Dankers zelfs de verwachtingen van een ervaren proever te overtreffen. De coole chardonnay van Norman Hardie Winery uit het Canadese Prince Edward County, aan de oevers van een machtig meer -Lake Ontario-, is er zo’n eentje uit de ongefilterde klasse waarvan wij opveren. Stijl en diepgang heeft-ie zeker, en rijp steenfruit en een vleugje vanille. Van hoog niveau is eveneens de biologische spätburgunder van Weingut Dautel uit het Duitse Württemberg. De druiven zijn handmatig geplukt door Christian Dautel, met zijn dreadlocks een opvallende verschijning onder de wijnboeren. Onze proefnotitie? Charmante wijn, vriendelijke tannines, aards, fruitig en kruidig tegelijkertijd met vrij sterke hints van tabak. Alleen al om de wijnen is het geen straf bij Roemer ‘opgesloten’ te zitten.
Aan de veren kan men de vogel zien, zeggen ze weleens. De ‘vogels’ in de bediening beschikken niet over de allerbeste wasmachine of ze wassen op te lage temperatuur of ze proppen de witte was bij de gekleurde was. Wat helderwit hoort te zijn neigt naar grauwgrijs. Vlekken op een keukenschort, daar ontkom je niet aan, maar een vaal overhemd, dat is niet nodig. Het is het enige kritiekpuntje op de zwarte brigade die feilloos en met een aanstekelijk enthousiasme opereert.
Bij Roemer werken ze met een vast menu dat maandelijks wijzigt. Voor drie gangen betaal je 41 euro, voor vier gangen 50 euro, voor vijfgangen 57 euro, voor zes gangen 67 euro en voor zeven gangen 74 euro. Met een toast van brioche met tonijn, een crème van vadouvan en verse wakame en de tartelette met steak tartare en een crème van saté zet Glenn van Limbeek de toon voor een interessante avond. Vadouvan vinden we terug in het Bossche brood geserveerd met roomboter, zeezout en verse tuinkers die we met een schaartje mogen afknippen.
Een pechvogel zijn we niet, bedenken we als we een hap nemen van de paling met witte asperges, blokjes ponzu, crème van zwarte gefermenteerde knoflook, crème van asperges en een schuim van paling. De kaart belooft krab, wasabi, rettich en avocado als tussengerecht. Wij krijgen echter de leftovers van de kreeftenparty gisteren: een bisque met een schuim van kreeft, een soepje van avocado, een citroenrisotto en een tempura van kreeft. Met zulke kliekjes nemen wij -uiteraard- genoegen, al had het jasje om de kreeft krokanter gemogen. De tempura is te slap.
De kabeljauw -sous-vide gegaard op 62 graden- met doperwt, gepoft zwoerd dat oogt als popcorn en een rokerige barbecuesaus op basis van tomaat is by far het beste gerecht van vanavond. Het scherpe randje dat aan de barbecuesaus kleeft, geeft de kabeljauw power. Het ultramalse worstje van lamsnek bij het gebraden lam, de gnocchi, witte asperges, citroentijm, crème van artisjok en Hollands lamsoor is er eentje waarvan we hopen dat onze slager die in zijn assortiment opneemt. Het dessert bestaat uit een donut van panna cotta met een laagje verveine, witte chocolade, een krokantje van gepofte quinoa en een saus van aardbei, limoen en wodka. Niet sensationeel, geen afsluiter waarvoor we het parkeerdak opklimmen om het naast de snip uit te schreeuwen maar technisch in orde, in de smaakopbouw in balans.
Utrecht is in Le Guide Rouge nog altijd een sterrenloze stad. Roemer zal daar niet een-twee-drie verandering inbrengen maar dit restaurant c.q. deze wijnbar is wel degelijk een aanwinst voor de Domstad. Beter één vogel in de hand, dan tien in de lucht. Dat hebben ze er in hun oren geknoopt. Wij gaan vrolijk fluitend de deur uit.
