Bij HEERLIJK.NL zijn we voortdurend op zoek naar nieuwe parels, naar nieuw talent, naar plekken die onze verwende smaakpapillen nog weten te betoveren. Elke week zoomen we in op een heerlijke nieuwkomer; een restaurant dat korter dan een jaar is gestart of herstart en een plek in de spotlights verdient. Dit keer zijn we te gast bij Garuda by Ron Gastrobar Indonesia in Den Haag, waar in recordtempo serieus goed wordt gekookt.
Het faillissement van Garoeda, anderhalf jaar geleden, was een zwarte dag voor de Haagse horeca. Het Indonesische restaurant pal naast de Raad van State aan de Kneuterdijk was een begrip in de Hofstad en ver daarbuiten. Op Prinsjesdag zat je bij Garoeda –vernoemd naar een mythische vogel met menselijke trekjes- op de eerste rang.
In die 71 jaar dat Garoeda heeft bestaan zijn er tijdens het rijsttafelen nogal wat politieke plannen gesmeed en ruzies in het kabinet gesust. Wie er als journalist stiekem zijn of haar oor te luister had gelegd, had vanuit Garoeda de nodige scoops gescoord. De klad zat er overigens al een tijdje in. Door de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit is Garoeda in 2017 op de vingers getikt vanwege ondermaatse keukenhygiëne.
Of ze kunnen niet tellen in Den Haag, of er zijn in de loop der jaren wat etages verdwenen c.q. samengevoegd. Als je in de archieven duikt, lees je net zo vaak over drie als over vier als over vijf verdiepingen. Wij zijn een van de weinigen, zo niet de enigen, die nooit hebben gegeten bij Garoeda en dus er ook nooit de trappen beklommen. Onze tic dat ons oog blijft hangen op tegenstrijdige berichtgeving.
Het is aan Richard van Leeuwen van The Harbour Club, zijn vriendin Mady Wigleven, Ron Blaauw -onlangs door Entree uitgeroepen tot Horecaondernemer van het Jaar- en Sophie Hadjidakis te danken dat dit iconische restaurant niet uit het straatbeeld is verdwenen. In hoeverre Garuda by Ron Gastrobar Indonesia lijkt op Garoeda, dat durven wij niet te zeggen, maar de open keuken op de begane grond is in elk geval spic en span. Vanaf onze tafel op de eerste verdieping ontgaat ons geen enkele handeling. Alles verloopt volgens het boekje. Zou er nu een inspecteur van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit binnenvallen, kan hij de keuken op geen enkele misstap betrappen. Ron Blaauw schittert trouwens in de witte brigade door afwezigheid. Hij bewaakt het fort op afstand.
Als dit zo doorgaat, zitten we morgen opnieuw bij Garuda, en overmorgen wéér
De zwart-witfoto’s aan de muur zijn herinneringen aan vervlogen tijden. Als je die foto’s vergelijkt met het huidige Garuda dan is er wel wat veranderd in het interieur. De batiklappen, wajangpoppen en het krakend djatihout zijn weg. Mooi vinden wij de stijlvolle shutters voor het raam en het palmbehang. Mogelijke primeurs zijn met oude voorpagina’s uit de Javasche Courant en De Sumatra Post op de mega-afzuigkap ingeruild voor historische feiten. Op deze manier blijft Garuda voor menig verslaggever the place to be.
Wie lang is, en haar make-up wil bijwerken op het damestoilet heeft door te lopen naar achteren. De eerste spiegel hangt zo laag dat die -in ons geval- niet verder reikt dan onze schouders. Een groter ongemak is de lift die weigert dienst te doen.
We krijgen emping en kroepoek met een milde pindadip om de eerste trek te stillen. Nog blijer worden we van de gin-tonics bij Garuda. Zowel de Indonesia -op basis van Bobby’s Gin, koolzuurhoudende tonic met een vleugje yuzu van Royal Bliss, sinaasappel en kruidnagel- als de Roku -met kumquat en zwarte peper als extra touch- is er eentje waarvoor we de trap pakken naar de bovenste verdieping om de cocktailshaker een high five te geven. Ons wordt door de ober ingefluisterd dat hij op ‘zolder’ aan het experimenteren is met whisky en pindakaas. Nog voordat we Ron’s beroemde taco’s met pittige Balinese kip, Bangkokspread en een mayo van kentjoer en kokos (8,50 euro) en pangsit goreng (krokant gebakken wonton met varkensgehakt en pittige gembersaus, 8,50 euro) uit de lijst met snacks hebben aangewezen als gewenste starters, hebben we al een reden snel terug te komen. De pangsit goreng is overigens prima, de taco’s zijn zó lekker dat we ons moeten beheersen deze nogmaals te bestellen. Als dit zo doorgaat, zitten we morgen opnieuw bij Garuda, en overmorgen wéér.
Veel te snel krijgen we de rijsttafel (31,50 euro per persoon) voorgeschoteld. De bediening bij Garuda zou grote kans maken op het erepodium bij het WK Traplopen. Het tempo is zo hoog dat wij de zwarte brigade -als eenheid gekleed in het blauw- niet kunnen bijbenen. Of die kledingkleur op willekeur berust of niet, dat weten we niet. Een blauwe is in de ene context een scheldwoord en in de andere een liefkozende bijnaam voor een Indo.
De ‘blauwe hap’ bestaat bij Garuda uit sambal goreng telor (ei in kruidige kokossaus), seroendeng (geroosterde kruidige kokosrasp), daging rendang (langzaam gegaard rundvlees op Sumatraanse wijze), gado gado, saté ayam (saté van kippendij met pindasaus), sajoer lodeh (groenten in kokosbouillon met petehboontjes), atjar (zoetzure komkommersalade), pisang goreng (gebakken banaan met palmsuikersiroop), saté kambing (saté van geit in ketjapsaus), tahoe ketoprak (taugé en tahoe in ketjapsaus), babi ketjap (varkensvlees in ketjap, steranijs en ketoembar), sambal goreng kentang (flinterdunne gekaramelliseerde aardappelstokjes), nasi goreng en nasi putih (witte rijst). Intense aroma’s, intense smaken, op deze rijsttafel valt werkelijk niets af te dingen. Rons wijlen schoonmoeder is van Indische afkomst. Het kan niet anders dan dat (mede) door haar invloed hier een treetje hoger wordt gekookt.
De desserts, een warme pannenkoek van pandan met snippers kokos en mangosorbet en sorbet van mango, guave, ananas en framboos (beide 9,50 euro) krijgen we eveneens in een recordtijd geserveerd. Het ijs, zalvend-zacht, is bij Garuda van grote klasse. Na de spekkoek bij een espresso van Manetti begint de maag te protesteren. Het was te veel in een te korte tijd. De broeksriem moet niet één maar een paar gaatjes losser. Met zo’n opgezwollen buik is de trap af zelfs een opgave. Geef ons iets meer ruimte en wij zijn vaste gast.
